BELGESİ BAŞKA BİRİ ADINA DÜZENLENMİŞ OLMAKLA BERABER İŞLETME
İLE İLGİLİ BULUNAN GİDER veya MALİYET UNSURLARININ KAYDA ALINMASI ve KDV İNDİRİMİ
Mehmet MAÇ
Yeminli Mali Müşavir
- GENEL AÇIKLAMA :
Gerçek usule tabi ticari, zirai ve mesleki kazançların tespitinde, gider veya maliyet unsurlarının, kazanç
sahibi firma adına düzenlenmiş fatura ve benzeri belgelerle tevsik edilmesi istenilmektedir.
Uygulama böyle olmakla beraber, bazı istisnai durumlarda, GİDER veya MALİYET UNSURUNUN
FİRMA İLE İLGİSİ AÇIKÇA BELLİ İSE veya FİRMAYA AİT OLDUĞU KANITLANABİLİYORSA,
BAŞKA KİMSELER ADINA DÜZENLENMİŞ BELGELERE İSTİNADEN DE GİDER veya MALİYET
KAYDI YAPILABİLMELİ ve KDV İNDİRİLEBİLMELİDİR.
Zira vergi Kanunlarımızda belgenin mutlaka, bu belgeyi kaydına alan firmanın namına düzenlenmiş olacağına dair bir hüküm yoktur. VUK nun 227 nci maddesinde, “ ….. üçüncü şahıslarla olan münasebet ve muamelelerin TEVSİKİ mecburidir.” denilmiş, fakat tevsik işleminin mutlaka firma adına düzenlenmiş belgelere dayanması gerektiği yolunda bir hükme yer verilmemiştir.
Aynı şekilde KDV Kanunu’nun 29 ve 34 üncü maddelerinde, KDV indiriminin, alış faturası ve benzeri belgelere dayanması gerektiği belirtilmiş, fakat bu belgelerin, indirimi yapacak olanın adına düzenlenmiş olması şart koşulmamıştır.
GVK nun 40 ıncı, 57 nci, 68 inci, KVK nun 13 üncü , 14 üncü maddelerinde ise, kazancın elde edilmesi ve idame ettirilmesi için gerekli olan giderlerin kabul edileceği esası vardır ve bu kabul için belgenin mutlaka firma adına olması gerektiği değil, gider veya maliyet unsurunun firma ile ilgili olması, gerçekten bu firma tarafından ve iş ile ilgili olarak yapılmış ve katlanılmış bir gider veya maliyet olması ve bu hususların tevsik edilmiş bulunması esası benimsenmiştir.
Her firma, gerek yasa hükümleri, gerek kendi iç düzeni açısından, katlandığı gider veya maliyet unsurlarını kendi adına düzenlettiği belgeler ile tevsik eder ve ödeme belgelerin de yine kendi adına düzenletir.
Genel anlayış ve uygulama böyle olmakla beraber, aşağıda birkaç tipik örneğini verdiğimiz bazı özel durumlarda, gidere veya maliyete katlanan firma, bu gider veya maliyeti, başkaları adına düzenlenmiş belgelerle tevsik etmek durumunda kalabilmektedir.
- BELGESİ BAŞKALARI ADINA DÜZENLENEBİLEN GİDER veya MALİYET UNSURLARI İÇİN TİPİK ÖRNEKLER :
2.1. Kiralık İşyerine Bağlı, Telefon, Su Elektrik, Doğalgaz ve Benzeri Faturaların İşyeri Sahibi veya Eski Kiracı Adına Düzenlenmiş Olması :
Bilindiği üzere, her bir telefon numarası, her bir su, elektrik, doğalgaz ve benzeri abonelik ilişkisi, bu hizmetleri veren Türk Telekom, İSKİ, TEDAŞ, İGDAŞ gibi kuruluşlar ile abone arasında yapılmış form sözleşmelere konu olmaktadır.
Bu kuruluşlar, sözleşme yeni muhatap adına değiştirilmediği sürece, gerçek kullanıcı kim olursa olsun,
mevcut sözleşmede yazılı muhatap kim ise, faturayı da o muhatap adına düzenlemektedirler.
Firmalar, işleri ile ilgili olarak, bir gayrımenkulü kiracı sıfatıyla kullanmaya başladıklarında – sözleşme
değişikliği yaptırmadıkları sürece- bu gayrımenkule bağlı olduğu için fiilen kullandıkları, telefon, su, elektrik
doğalgaz ve benzerlerine ait faturalar, bu aboneliklerle ilgili son sözleşmenin muhatabı adına
(Gayrımenkulün sahibi veya önceki kiracılardan biri adına) düzenlenmektedir.
Sözleşme değişikliği yapılması genellikle bunaltıcı formaliteler gerektirdiği için bu işlem çoğu zaman ihmal
edilmekte, faturalar da gerçek kullanıcı olmayan kişi veya firma adına gelmeye devam etmektedir.
Bu nedenle faturalar başkası adına olmakla beraber, faturadaki hizmetin yöneldiği adres belli olduğuna ve bu
adresteki işyeri belli bir tarihten itibaren firma tarafından kullanıldığına göre, bu giderlerin firmaya ait
olduğu kuşkusuzdur. Hatta bu faturaların – makbuzu yine sözleşme muhatabı adına çıkmakla beraber – firma
kaynaklarından ödendiği, defter ve/veya banka kayıtları ile sabittir.
Olayın gerçek mahiyeti bu kadar açık iken, sırf sözleşme değişikliğinin ihmali nedeniyle faturanın başkası
adına düzenlenmiş olmasını bahane ederek, firmaya ait bir gideri ve KDV indirimini yok saymak, hem
haksız, hem de yasalarımızın lafzına ve ruhuna aykırı bir davranıştır.
Ne var ki Maliye Bakanlığı Gelirler Genel Müdürlüğü tarafından verilen bir muktezada şöyle katı bir ifadeye
yer verilmiştir :
“………………………………… ticari kazançla ilgili olarak yapılan harcamalara ait işletme gider belgelerinin
(elektrik, telefon, su vs.) Vergi Usul Kanununun 227 ve 230. maddeleri hükmüne istinaden mükellef adına
düzenlenmiş olması halinde kayıtlarda gösterilmesi mümkün olduğundan, …………………. A.Ş. adına
düzenlenmeyen ve kayıtlarda gösterilmesi mümkün olmayan fatura üzerindeki katma değer vergisinin Katma
Değer Vergisi Kanununun 29/1-a maddesine göre, hesaplanan katma değer vergisinden indirimi Kanunen
mümkün değildir.”
Dikkat edilirse bu muktezada, elektrik, telefon, su vs. giderlerinin ticari kazançlarla ilgili olduğu kabul
edilmekte, sırf faturaları kullanıcı mükellef adına düzenlenmediği gerekçesiyle KDV indirimi (ve gider
kaydı) reddedilmektedir. (Mukteza metni Vergi Dünyası dergisinin Temmuz 1997 sayısının 183 üncü
sahifesindedir.)
Böyle şeklî bir nedenle, gider yazma ve KDV indirme hakkının ortadan kalkmayacağı görüşünde olmamıza
ve bu görüşümüzün, Vergi Yargı Organları tarafından da benimseneceğine inanmamıza rağmen, (Aşağıdaki
3 no.lu bölüme bakınız), tarhiyata uğramamak ve dava açmak zorunda kalmamak bakımından, kiracı
konumunda bulunan firmaların, kiraladıkları işyerine bağlı, telefon, su, elektrik, doğalgaz gibi hizmetlere ait
faturaların kendi adlarına düzenlenmesini sağlamakta itina göstermelerini tavsiye ederiz.
Kiracılar, herhangi bir nedenle bu gibi faturaların kendi adlarına olmasını sağlayamazlarsa, gelen faturaları
muhatabına dekont edilip, muhatabın bu gideri kendilerine fatura veya benzeri belge ile yansıtması yoluna
gidilebilirler.
2.2. İş Hanı Yöneticileri Tarafından Handaki İş Yerlerine Paylaştırılan Masraflar :
Bilindiği üzere bir çok iş yeri, iş hanlarında faaliyet göstermekte ve Kat Mülkiyeti Kanunu’na göre oluşturulan Han Yönetimi (Yönetici) Binanın genel güvenliği, tamiri bakımı, yakıtı, umumi aydınlatılması gibi müşterek giderleri, Han Yönetimi adına fatura ve benzeri belge düzenletmek suretiyle karşılamakta ve bu giderleri, payları oranında, handaki kullanıcı veya mal sahiplerinden tahsil etmektedirler.
Söz konusu müşterek gider katılma payları, handa faaliyet gösteren firma adına Han Yönetimi tarafından düzenlenen makbuza dayandığı için belgeleme açısından sorun göstermektedir.
Ancak KDV indirimi açısından sorun vardır. Çoğu handa yönetici tarafından KDV ödenmek suretiyle giderler yapılmakta, handa faaliyet gösteren firmaların payları oranında bu KDV leri indirime hakları bulunmakla beraber belgeleme sorunu yüzünden bu haklar çoğu zaman kullanılmamaktadır.
634 Sayılı Kat Mülkiyeti Kanununun 34 üncü maddesi uyarınca gayrimenkulün yönetimi için seçilmiş bulunan yönetici veya yönetim kurulu tarafından ifa olunan yönetim hizmetleri KDV kapsamının dışındadır. Çünkü bu hizmetler ticari, zirai veya mesleki faaliyet çerçevesinde yapılıyor değildir. Ancak yöneticilik görevi, firmalara verdiği takdirde bu firmalar yönetim ile ilgili harcamaların belgelerini kendi adlarına alıp KDV indirimi yapmak ve kat maliklerine KDV li fatura kesmek durumundadırlar. İçinde muhtelif firmaların faaliyet gösterdiği iş hanlarında, yönetim hizmetleri KDV li fatura veren yönetim firması tarafından değil de, makbuz düzenleyen yöneticiler tarafından deruhte ediliyorsa, söz konusu makbuzlara dayanan KDV indirimi yapılması mümkün olmadığından o handa faaliyette bulunan firmalar müşterek giderlerle ilgili KDV yi indirmekten mahrum olmakta, KDV ler makbuz tutarları bünyesinde gider kaydına konu edilmektedir. Bunu önlemek için yönetim işi ya bir firmaya verilmeli ya da yönetici, KDV li şekilde temin olunan yakıt ve benzeri unsurların faturasını payları oranında, handa faaliyet gösteren firmalar adına almalı, kapıcı ücretleri gibi KDV siz şekilde temin olunan unsurlar ve sair müteferrik masrafları da makbuz ile tevzî etmelidir.
İstanbul Defterdarlığının, 28.5.1993 tarih ve 4099 sayılı muktezası şöyledir :
“İlgi dilekçenizde bir yıl içinde, apartman müşterek yönetim masrafı namı altında ödediğiniz 4.200.000.- TL. nın doğrudan masraf kaydının mümkün olup olmayacağı ile Katma Değer Vergisi içinde ne şekilde işlem uygulanacağı sorulmaktadır.
5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun 13 ncü maddesinde vergiye tabi safi kurum kazancının tespitinde Gelir Vergisi Kanununun ticari kazanç hakkındaki hükümlerinin uygulanacağı hükme bağlanmıştır.
Öte yandan, bu hüküm uyarınca tespit edilecek kurum kazancından Kurumlar Vergisi Kanununun 14 ncü maddesi ile Gelir Vergisi Kanununun 40 ncı maddesinde yer alan giderlerin indirileceği belirtilmiştir.
Diğer taraftan, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 40 nci maddesinde, “Safi kurum kazancının tespit edilmesi için aşağıdaki giderlerin indirilmesi kabul edilir.” hükmü yer almış ve 1 nci fıkrasında “Ticari kazancın elde edilmesi ve idame ettirilmesi için yapılan genel giderler” in indirilebileceği belirtilmiştir.
Bu hükümlere göre, şirketinizin faaliyetini sürdürdüğü apartman için ödediği giderlerin ticari kazancın elde edilmesi ve idame ettirilmesi sağlamak amacını taşıması halinde bu giderlerin kayıtlara gider olarak intikal ettirilmesi mümkündür.
3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 1 nci maddesinin 1 nci fıkrası hükmü ile ticari sınai, zirai faaliyet ve serbest meslek faaliyeti çerçevesinde yapılan teslim ve hizmetler tabi tutulmuş, 4 ncü fıkrasında da ticari, sınai, zirai faaliyetin devamlılığı, kapsamı ve niteliği Gelir Vergisi Kanunu hükümlerine göre Gelir Vergisi Kanununda açıklık bulunmadığı hallerde, Türk Ticaret Kanunu ve diğer ilgili mevzuat hükümlerine göre tayin ve tespit edeceği hüküm altına alınmıştır.
Apartman yönetiminin apartmanın bakım, yakıt vs. gibi giderleri yapması ve apartmandaki oturanlardan tahsil etmesi ticari, sınai, zirai faaliyet ve serbest meslek faaliyeti kapsamında değerlendirilemeyeceğinden Katma Değer Vergisine tabi değildir.
Aynı Kanunun 29/1 nci maddesi gereğince mükelleflerin yaptıkları vergiye tabi işlemler üzerinden hesaplanan Katma Değer Vergisinden, kendilerine yapılan teslim ve hizmetler dolayısıyla, hesaplanarak düzenlenen fatura ve benzeri vesikalarda gösterilen Katma Değer Vergilerini indirimleri mümkün bulunmaktadır. Kanunun 34/2 nci maddesi gereğince alış faturası veya benzeri vesikalarda ayrıca gösterilen Katma Değer Vergisi bu vesikaların kanuni defterler kayıt edildiği vergilendirme döneminde indirilebilir.
Buna göre, apartman yönetiminin faaliyeti ticari faaliyet olmadığından, bunların masraf aktarması ve bu aktarma nedeniyle düzenlenen belgede Katma Değer Vergisi hesaplama yetkisi olmadığından apartman yönetimine Katma Değer Vergisi ödemeniz ve indirim konusu yapmanız söz konusu değildir.”
Görüldüğü gibi muktezada firmanın, apartman yöneticisine makbuz karşılığında ödediği müşterek gider payı veya aidatın masraf yazılabileceği belirtilmekte, fakat bu giderlerin içindeki KDV nin indirilmesi için bir yol önerilmemektedir.
Yukarıda belirttiğimiz gibi, özellikle yakıt alımlarında faturanın payları oranında handaki firmalar adına düzenletilip bu fatura bedellerinin tahsil edilmesi yöntemi uygulanarak KDV indirimi için müsait bir ortam hazırlanabilir. Ancak bunun tatbikinde güçlükler olduğu da ortadadır. Bizim anlayışımıza göre yönetim belli bir aydaki müşterek masrafları, KDV matrahı ve KDV den oluşan iki sütun halinde listeleyerek bu listedeki KDV toplamından, her bir kullanıcıya ne kadar pay düştüğünü ilgililere bildirirse, bu bildirimlere dayanılarak KDV indirimi yapılabilmelidir.
2.3. Personelin İş Seyahati veya Sağlık Harcaması Dolayısıyle, Personel Adına Düzenlenen, Fakat Firmaya Ait Gideri İçeren Belgeler :
GVK nun 40/4 üncü maddesine göre, işle ilgili, işin önemi ve genişliği ile orantılı olan seyahat ve seyahat
esnasındaki konaklama ve yemek giderleri, seyahat amacının gerektiği süreyi aşmamak şartıyla masraf
yazılabilmekte ve KDV indirimine konu edilebilmektedir.
Bu seyahatler çoğu zaman firmanın yöneticisi veya personeli durumundaki kişiler tarafından yapılmaktadır.
İş seyahati ile ilgili masrafları belgeleyen fatura, bilet ve benzeri vesikaların çoğu zaman seyahatte bulunan
yönetici veya personel adına düzenlendiği görülmektedir. Hatta bazı uçak, gemi ve otobüs işletmeleri,
aldıkları taşıma ücreti karşısında sadece seyahat eden yönetici veya personel adına bilet düzenlemekle
yetinirler ve bunun için firma adına ayrıca fatura veya fiş almak mümkün olamaz.
Otel ve lokanta faturaları da, gerek seyahatte bulunanın, gerekse otel veya lokantanın uyarılmamış olması
sonucunda, firma yerine, seyahatte bulunan kişi adına düzenlenmekte, bunların sonradan firma adına yazılı
hale getirilmesi ise ihmal edilebilmektedir.
Adına belge düzenlenmiş kişi, o firmanın yöneticisi veya personeli olduğuna ve firma bu gideri karşılayıp
kaydına aldığına göre giderin firma ile ilgisi sabittir ve belgenin firma adına yazılı olmaması, gider kaydının
ve KDV indiriminin engellenmesine gerekçe olmamalıdır.
Seyahat edenin kiralık personel olması ve bağlantısı izah edilmek kaydıyla kardeş firmanın yetkilisi veya
personeli olması halinde de aynı anlayış geçerli olmalıdır. Mesela havayolu işletmeleri uçağı uçucu personeli
ile birlikte kiralayabilmektedirler WET LEASE ve ACMI bazlı olarak isimlendirilen bu işlemlerde uçağı
personeli ile birlikte kiraya veren firmanın personelinin, transfer ve konaklama masrafları, kiracı hava yolu
firması tarafından karşılanmaktadır. (Buradaki ACMI, Aircraft yani uçak, Crew yani uçucu personel ,
Maintenance yani uçağın bakımı ve Insurance yani uçağın sigortası unsurlarının kiraya verene ait olduğu
anlamına gelmekte, uçucu personelin maaşı kiraya verene ait olmakla beraber, bu personelin transfer,
konaklama ve üniforma gibi masrafları kiracı işletmeci tarafından karşılanmaktadır.)
Keza GVK nun 40/2 nci maddesinde hizmetli ve işçilerin tedavi ve ilaç giderleri indirilecek giderler arasında
sayılmış olup personelin tedavisine ve ilacına ait faturaların firma yerine, tedavi gören veya ilacı kullanan
personel adına düzenlendiği görülmektedir.
Yukarıda açıkladığımız nedenlerle, sırf belgenin personel adına olduğu gerekçesiyle, firmaya ait olduğu yasa
ile kabul edilen ve firma tarafından karşılanan tedavi ve ilaç giderleri ile bunlara ait KDV indirimlerinin
reddedilmemesi gerekir.
Hal böyle olmakla beraber aksi görüşe dayanan tarhiyata maruz kalmamak bakımından personel tarafından
yapılan seyahat; tedavi ve ilaç giderlerine ilişkin belgelerin, mümkün olduğunca firma adına
düzenletilmesinde ve bu belgelerde ilgili personelin adının belirtilmesinde yarar vardır.
2.4. Personel Adına Kayıtlı Olan ve Firma İşleri İle İlgili Olarak da Kullanılan Cep ve Ev Telefonlarına Ait Faturalardaki Firma Faaliyetlerine İlişkin Görüşme Ücretleri :
Firma adına kayıtlı sabit telefonlar ile yine firma adına kayıtlı cep telefonları için, firma adına düzenlenmiş
telefon görüşmesi faturalarının gider kaydında ve KDV indiriminde sorun olmadığı malumdur. Bu telefonlar
personelin evine bağlatılmış veya personelin kullanımına verilmişse, özel görüşme ücretleri ayıklanmak
suretiyle, faturalarına istinaden gider yazılması ve KDV indirilmesinde de herhangi bir sorun olmamalıdır.
Bazı firmalar kendi adlarına sabit telefon veya cep telefonu alıp, bunları personelin evine bağlatmayı veya
personele vermeyi sakıncalı bulmakta, personelin kendi adına aldığı ev veya cep telefonlarını iş ile ilgili
olarak kullandıkları gerçeğini de inkar etmemektedir.
Bilhassa haberleşmeye dayanan, televizyon, radyo ve gazete işletmeciliğinde, gümrük komisyonculuğu,
müşavirlik, avukatlık bürosu gibi hizmet işletmelerinde, personel adına kayıtlı ev ve cep telefonlarının iş için
de yoğun şekilde kullanıldığı bilinmektedir.
Bu gibi işletmeler, personelin haklı talepleri karşısında, personel adına kayıtlı ev ve/veya cep telefonları için
detaylı fatura almakta, bu detaylar üzerinde ayıklama yaparak iş ile ilgili görüşmeleri seçip bunlara isabet
eden görüşme ücretlerini, gider karşılığı olarak personele ödemektedirler.
Kanunlarımızda böyle bir gider karşılığı ismen zikredilmemiş olmakla beraber, Gelir ve Kurumlar Vergisi
Kanunlarındaki ilgili maddeler topluca incelendiğinde, gerçekten iş ile alakalı olan ve işletme tarafından k
karşılanan gider karşılıklarının ücret sayılmadığı (istisna edildiği) ve işletme tarafından doğrudan gider veya
maliyet olarak dikkate alınacağı anlaşılmaktadır.
Bu nedenle bizim görüşümüz, personel adına düzenlenen telefon faturalarındaki işle ilgili kısmın firma
tarafından karşılanıp kayda alınabileceği ve KDV indirimi yapılabileceği yolundadır. Bunu tevsik için
personelin detaylı fatura alması, bu faturanın orijinalinin veya fotokopisinin üzerinde işle ilgili olan
görüşmelerin işaretlenmesi, bunlara ait ödemelerin personele imzalatılacak makbuz veya ödeme listeleri ile
belgelenmesi ve bütün bu evrakın gider kaydı ve KDV indiriminin dayanağı olarak, ilgili muhasebe fişine
eklenmesi uygun olacaktır.
Ancak böyle bir uygulamanın Maliye İdaresince benimsenmemesi ihtimali olduğu için, telefonların firma
adına alınmasının ve bu faturalardaki özel görüşme ücretlerinin ilgili personele ödetilip veya net maaşından
kesilip bakiyesinin kayda alınmasının tenkit riskinden daha uzak bir tatbikat olduğunu hatırlatmakta yarar
görüyoruz.
2.5. Finansal Kiralama İşlemlerinde, Finansal Kiralama Şirketi Adına Düzenlenen Fakat Gerçek Yüklenicisi Finansal Kiracı Olan Giderler :
Finansal kiralama işlemlerinde mal sahibi sıfatı nedeniyle finansal kiralama şirketi adına belgelenmiş birçok
masraf finansal kiracıya ödetilmektedir.
Mesela finansal kiralama işlemlerinde kira konu malın sigorta ettirilmesi mecburiyeti vardır. Sözleşmelerde
sigorta primlerinin kiracı tarafından karşılanacağı belirtilir, fakat sigorta şirketi, primi kiracıdan tahsil
etmesine rağmen, poliçeyi ve prim makbuzunu malın sahibi olan finansal kiralama şirketi adına düzenler.
Bize göre bu durumda kiracı kendini muhatap almayan prim ödeme makbuzunun aslını finansal kiralama
sözleşmesine dayanarak gider kaydının kanıtı olarak kullanabilmelidir.
Bu konuda, İstanbul Defterdarlığı’nca verilen 13.7.1993 tarih ve 11035 sayılı muktezada, bu görüşümüz
benimsenmiş ve şöyle denilmiştir :
“…………… finansal kiralama konusu malın mülkiyeti Finansal kiralama şirketine ait olmakla beraber sigorta
primlerinin ödenmesi kiracıya ait olduğundan, tevsik edici belgenin de fiili duruma uyun bir şekilde
düzenlenmesi şartıyla, sigorta primlerinin ticari faaliyetin gereği olarak ödeyen kiracı tarafından gider
yazılması mümkün bulunmaktadır.
Bu durumda anılan sigorta primlerinin finansal kiralama şirketinin kayıtların gider olarak intikali ise söz
konusu olmayacaktır.”
Görüldüğü gibi burada önemli olan giderin asıl yüklenicisi tarafından gider yazılması, giderin bu yüklenici
ile ilgisinin kanıtlanabilmesi ve aynı giderin, belgede yazılı olan fakat yüklenici durumunda olmayan firma
tarafından da (mükerrer olarak) gider yazılmamış olmasıdır.
- Başka Bir Firma Tarafından Karşılanması Öngörülen Masraflar :
Uygulamada, bazı masrafların, bu masrafların muhatabı yerine bir başka firma tarafından karşılanması taraflar arasında kararlaştırılabilmektedir.
Bunun tipik örneği bayilik münasebetlerindeki teminat mektubu verme olaylarında yaşanmaktadır. Ürettiği veya ithal ettiği malları bir bayi ağı ile sattırmakta olan firmalar, bayilerinden teminat mektubu talep etmekte, bayiler teminat mektubu vermeyi kabul etmekle beraber, bu mektubun komisyonlarının bayilik veren firma tarafından karşılanmasını istemekte ve bu talep kabul edilebilmektedir.
Böyle bir durumda bayiin teminat mektubu komisyonunu ödeyip, karşılığını fatura ile bayii olduğu firmadan talep etmesi normal uygulamadır. Ancak böyle bir formaliteye gerek bırakmamak amacıyla söz konusu komisyonun doğrudan bayilik veren firma tarafından mektubu veren bankaya ödenmesi halinde de bu giderin bayilik veren firma tarafından, ödemeye ve ödeme belgesine istinaden giderleştirilebilmesi gerektiği kanaatindeyiz.
Ancak, KDV’li olarak sirküle etmesi gereken işlemlerde, zincirleme teslime konu bir durum olduğu ahvalde zincirdeki her bir firmanın ayrı ayrı KDV yaratması gerektiği prensibi (KDV Kanunu Md:2/2) nedeniyle, bu zinciri bozarak by-pass yapılması, masraf aktarması gereken firmanın KDV tarhiyatına uğramasına yol açabileceği unutulmamalıdır.
- KONU İLE İLGİLİ DANIŞTAY KARARLARI :
Başkaları adına düzenlenmiş olmakla beraber işletme ile ilgili bulunan gider ve maliyet unsurlarının kayda alınması ve KDV indirimi hakkında rastladığımız iki adet Danıştay kararını zikretmekte yarar gördük.
Bu kararlardan biri Danıştay 9 uncu Dairesi tarafından verilmiş olup, Yaklaşım Dergisinin Mart 1995 sayısında yayınlanmıştır. (12.5.1994 tarih ve E.1993/2695, K.1994/2339 sayılı Karar)
Tebrike şayan bu Kararın metni şöyledir :
“Şeker fabrikasınca Belediyesi adına tahsis edilen toz ve küp şekerlerin, mutemet sıfatıyla yükümlü tarafından alınıp satışı nedeniyle yükümlünün ödediği katma değer vergisinin, indirim konusu yapılamayacağından bahisle tanzim olunan vergi inceleme raporuna dayanılarak re’sen tarh edilen kaçakçılık cezalı katma değer vergisine karşı açılan davayı; 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 3. maddesinde, vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olacağı, 3065 Sayılı Katma Değer vergisi Kanunu’nun 29. maddesinde ise, mükelleflerin yaptıkları vergiye tabi işlemler üzerinden hesaplanan katma değer vergisinden kendilerine yapılan teslim ve hizmetler dolayısıyla hesaplanarak düzenlenen fatura ve benzeri vesikalarda gösterilen katma değer vergisini indirebilecekleri, aynı Kanunun 34. maddesinde de yurt içinden sağlanan veya ithal olunan mal ve hizmetlere ait katma değer vergisinin, alış faturası veya benzeri vesikalar ve gümrük makbuzu üzerinde ayrıca gösterilmek ve bu vesikalar kanuni defterlere kaydedilmek şartıyla indirilebileceğinin hükme bağlandığı, satın alınan emtiaya ait katma değer vergisinin indirim konusu yapılabilmesi için emtiaya ait alış faturasının yükümlü adına düzenlenmiş olması gerekmekte ise de, katma değer vergisi, vergiye tabi bir malın veya hizmetin teslimi sırasında yüklenilen katma değer vergisinin malı veya hizmeti alana yansıtılması esasına dayandığından 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 3. maddesinde açıklanan hüküm de gözönünde bulundurulduğunda fatura başka bir şahıs adına düzenlense dahi bu fatura veya benzeri vesikada gösterilen katma değer vergisinin mal veya hizmetin gerçek alıcısı tarafından indirim konusu yapılabileceği sonucuna varıldığı, aksi düşüncenin indirilemeyen katma değer vergisinin yükümlünün üzerinde kalma sonucunu doğuracağı, bunun da vergi adaleti ve katma değer vergisinin yansıtabilirliği ilkesine ters düşeceği, bu durumda re’sen yapılan tarhiyatta yasal isabet bulunmadığı gerekçesi ile kabul ederek tarhiyatı terkin eden Vergi Mahkemesi’nin 12.5.1993 Gün ve 1993/154 Sayılı kararının; 3065 Sayılı Kanunun 29 ve 34. maddeleri gereğince indirimlerin yapılamayacağı iddiasıyla bozulması isteminin reddine, oyçokluğuyla karar verildi.”
Dikkat edilirse bu kararda, fatura başka şahıs adına düzenlenmekle beraber, gerçek yüklenici davacı firma olduğundan KDV indirimi (dolayısıyla gider veya maliyet kaydı) kabul edilmiştir.
Danıştay Dergisinde yayınlanmış olan, Danıştay 7 nci Dairesine ait 21.5.1992 tarih ve E.1998/1181 ve K.1992/1700 sayılı kararda ise, işletme aktifine kayıtlı olmayan, işletme sahibine ait iki adet kamyonetin giderleri işle ilgisi dolayısıyla kabul edilmiştir.
Karar metni şöyledir :
“İnceleme raporuna dayanılarak 1986/Mart dönemi için yükümlü adına salınan kaçakçılık cezalı katma değer vergini; olayda ekmek imalatı işi ile uğraşan yükümlünün, Bakanlar Kurulu Kararı ile temel gıda maddeleri içerisinde sayılan ekmeğin katma değer vergisi oranının sınır olarak saptanması üzerine, Katma Değer Vergisi Kanunu’nun 28. maddesi uyarınca Bakanlar Kurulu tarafından vergi nispeti indirilen maddelerle ilgili olup indirilmeyen verginin iade olunacağına dair 29. maddesinin 2 fıkrası hükmü uyarınca ihtilaflı dönem için vergi iadesi isteminde bulunduğu, kendisine gerekli iadenin yapıldığı, daha sonra ilgili yıl kanuni defter ve belgeleri üzerinde katma değer vergisi ile ilgili olmak üzere sınırlı inceleme yapılarak, işletmenin demirbaşları arasında gözükmeyen ve yasal defterlere gider olarak kaydedilen Deseto ve Dodge marka iki adet kamyonete ait benzin -mazot giderleri dolayısıyla yüklenilen katma değer vergisi tutarlarının dönemler itibariyle iadesi yapılan katma değer vergisi tutarlarından mahsubu suretiyle indirilmeyecek olan haksız yere iadesine sebebiyet verildiği iddia edilen katma değer vergisi tutarları üzerinden yapılan cezalı tarhiyatın uyuşmazlığın konusunu oluşturduğu, inceleme elemanınca, sadece bahis konusu araçlar işletmenin demirbaşları arsında kayıtlı olmaması nedeniyle giderlerinin kabul edilmediği, ancak araçların ticari kazancın elde edilmesiyle ilgisi bulunmadığı veya başka bir deyişle ekmek imalatı faaliyetinde kullanılmadığı yönünde herhangi bir tespit yapılmadığı gibi, bu konuda herhangi bir iddia da ileri sürülmemiş bulunduğundan, ekmek imalatı faaliyeti dışında başkaca bir ticari faaliyeti olmayan yükümlünün söz konusu kamyonetleri binek otomobili olarak ya da münhasıran zati ve ailevi ihtiyaçları için kullanması olasılığının da bulunmaması karşısında, bu araçların ticari kazancın elde edilmesi için kullanıldığının kabulünün zorunlu olduğu, öte yandan Katma Değer Vergisi Kanunu’nun 30/d ve Gelir Vergisi Kanunu’nun 40 ve 41. maddelerinin birlikte değerlendirilmesinden de, Katma Değer Vergisi Kanunu’nun 30/d maddesinde bahis konusu edilen giderlerin münhasıran Gelir Vergisi Kanunu’nun 41. maddesinde sayılan giderler olarak kabulü gerektiği, bu durumda söz konusu araçların giderleri dolayısıyla ödenen ve yükümlüye iade edilen katma değer vergisinin cezalı olarak geri istenilmesinde yasal isabet bulunmadığı gerekçesiyle kaldıran ……………. Vergi Mahkemesinin 11.11.1987 gün ve E: 1987/315; K:1987/1078 sayılı kararının; aktifte kayıtlı olmayan taşıtlar için yapılan giderlerin indirilmesinin mümkün olmadığı ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Yedinci Dairesince Tetkik Hakimi …………….’ın açıklamaları dinlendikten sonra işin gereği görüşüldü :
Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanmış bulunan mahkeme kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından temyiz isteminin reddine, kararın onanmasına 21.5.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.”
Bu kararda da, gider kaydı ve KDV indiriminde, şekilden ziyade işin esası üzerinde durulması gerektiği vurgulanmaktadır.
