Site yönetiminde çalışan görevlilere ödenen ücretlerden gelir vergisi kesintisi yapılması gerekir mi?
(Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 09.03.2017 tarih ve E:2016/5361 K:2017/2507 sayılı kararı)
Gelir Vergisi Kanunu’nun 94. maddesinin birinci fıkrasında; kamu idare ve müesseseleri, İktisadi kamu müesseseleri, sair kurumlar, ticaret şirketleri, iş ortaklıkları, dernekler, vakıflar, demek ve vakıfların İktisadi işletmeleri, kooperatifler, yatırım fonu yönetenler, gerçek gelirlerini beyan etmeye mecbur olan ticaret ve serbest meslek erbabı, zirai kazançlarım bilanço veya zirai işletme hesabı esasına göre tespit eden çiftçilerin maddede sayılan ödemeleri (avans olarak ödenenler dahil) nakden veya hesaben yaptıkları sırada, istihkak sahiplerinin gelir vergilerine mahsuben tevkifat yapmaya mecbur oldukları hükme bağlanmış, 94. maddesinin birinci fıkrasının birinci bendinde; hizmet erbabına ödenen ücretler ile 61. maddede yazılı olup ücret sayılan ödemelerden (istisnadan faydalananlar hariç), 103 ve 104. maddelere göre tevkifat yapılacağı hükmü öngörülmüş, aynı Kanun’un 23. maddesinin altıncı fıkrasında; hizmetçilerin ücretlerinin gelir vergisinden istisna olduğu belirtilmiş; hizmetçilerin özel fertler tarafından evlerde, bahçelerde, apartmanlarda ve ticaret mahalli olmayan sair yerlerde orta hizmetçiliği, süt ninelik, dadılık, bahçıvanlık, kapıcılık gibi özel hizmetlerde çalıştırılanlar olduğu açıklanmış ve mürebbiyelere ödenen ücretlerin istisna kapsamına dahil olmadığı belirtilmiştir.
Dosyanın incelenmesinden; davacı Site Yöneticiliği hakkında 2010 yılı için düzenlenen vergi inceleme raporu ile site yönetiminde site müdürü, halkla ilişkiler ve muhasebe elemanı olarak çalışan işçiler dışında kalan mekanikçi, elektrikçi, temizlikçi, güvenlik amiri, güvenlik görevlisi ve santral personeline ödenen ücretlerden gelir vergisi kesintisi yapılmadığının tesbit edilmesi nedeniyle dava konusu tarhiyatın yapıldığı anlaşılmakta ise de; davacı Site Yönetiminin, Gelir Vergisi Kanunu’nun 94. maddesinde tevkifat yapmakla yükümlü kişi ve kurumlar arasında sayılmaması ve ticaret mahalli olmayan sitede çalıştırılanların, Gelir Vergisi Kanunu’nun 23. maddesinin altıncı fıkrası kapsamında değerlendirilmesi gerektiğinden, yapılan tarhiyata yönelik davayı reddeden Vergi Mahkemesi kararında isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, temyiz istemi kabul edilerek Bursa 2. Vergi Mahkemesi’nin 04/06/2014 tarih ve E:2013/1500, K:2014/781 sayılı kararı bozulmuştur.