Taraflar arasındaki genel kurul kararının iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY 23. HUKUK DAİRESİ KARARI:Davacı vekili, kooperatif ortağı olan müvekkilinin konutunu yıllar önce teslim aldığını, kooperatifin 13.11.2010 tarihinde yapılan 2010 yılı olağanüstü genel kurul toplantısının 4. maddesinde “kooperatife ait güçlendirmeye ihtiyaç olan konutların kooperatifçe güçlendirilmesi ve sığınak için üyelerden beş taksitte toplam 6.750,00 TL alınmasına” karar verildiğini, Kooperatifler Kanunu`nun 52. maddesi gereğince kararların ortakların ¾`ünün rızası olmaksızın alındığını ileri sürerek, bu yönde alınan genel kurul kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili, davanın bir aylık yasal süresi geçtikten sonra açıldığını, alınan kararların üyelerin şahsi sorumluluğunu artıran ek ödeme niteliğinde bir karar olmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.

Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, konutlar teslim edildikten sonra konutların güçlendirilmesi ve sığınak yapımı için beş taksitte toplam 6.750,00 TL alınmasına ilişkin genel kurul kararının ortakların mali sorumluluğunu artırıcı ek ödeme niteliğinde olduğu, Kooperatifler Kanunu`nun 52.maddesine göre ¾ nispetindeki karar nisabına uyulmamış olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.

Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

2-Dava, genel kurul kararının iptali istemine ilişkindir.

İptali istenen genel kurul toplantısının 4. maddesinde karar altına alınan borç kalemleri, 1163 sayılı Kooperatifler Kanunu`nun 31`nci maddesinde, bilanço açığının kapatılmasında kullanılmasının şart olduğu öngörülen ek ödeme niteliğinde olmayıp, giderlere katılım payı niteliğinde olduğu anlaşılmaktadır.

Buna göre, 1163 sayılı Kooperatifler Kanunu`nun 52. maddesinde ortakların kişisel sorumluluklarının ağırlaştırılması veya ek ödeme yükümlerinin ihdası hakkında alınacak kararlar için tüm ortakların ¾`ü olarak aranan ağırlaştırılmış nisap değil, aynı Kanun`un 51/1`nci maddesindeki karar nisabı yeterli olup, bu nisap sağlanmıştır. Bu durumda mahkemece, davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı gerekçe ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.

Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına ( BOZULMASINA ), oybirliğiyle karar verildi.